Thank you for the honor Johan of including us in this great work for the Greek scene. ASPHODEL was formed in 1992 in Athens by me, Sifis and Aris, but they soon left and then drums and bass were taken over by Alex and John "the bear" with whom we wrote our first demo.

Ευχαριστούμε Johan για την τιμή που μας κανεις να μας συμπεριλάβεις σ'αυτή τη σπουδαία δουλειά για την ελληνική σκηνή. Οι ASPHODEL ιδρύθηκαν το 1992 στην Αθήνα από εμένα, τον Σηφη και τον Άρη που ομως σύντομα αποχώρησαν και στη συνέχεια ντραμς και μπάσο ανέλαβαν οι Alex και John "the bear" με τους οποίους γράψαμε το πρώτο μας demo.

It surprises me that you know of 1994's rehearsal tape! The truth is that due to inexperience but also lack of decent equipment the sound was very raw. We wanted to play like CELTIC FROST, we always admired Tom Warrior's innovative ideas. At that time, of course, PARADISE LOST, CATHEDRAL and other such bands had appeared which integrated Gothic and 70s music to the extreme sound. This fascinated us and we wanted to follow it. I see/hear these works with great nostalgia. These are years that will never come again. It is significant that they have their own sound imprint in my life.

Με εκπλήσσει που γνωρίζεις για το rehearsal tape 1994! Η αλήθεια είναι ότι λόγω απειρίας αλλά και έλλειψης αξιοπρεπούς εξοπλισμού ο ήχος ήταν πολύ ωμός. Θέλαμε να παίξουμε σαν CELTIC FROST πάντα θαυμάζαμε τις καινοτόμες ιδέες του Tom Warrior. Εκείνη την εποχή βέβαια είχαν εμφανιστεί οι PARADISE LSOT οι CATHEDRAL και άλλα τέτοια σχήματα που δέναν το Gothic και τη μουσική των 70s με τον ακραίο ήχο. Κάτι τέτοιο μας γοήτευε και θέλαμε να το ακολουθήσουμε. Αυτές τις δουλειές τις βλέπω/ακουω με μεγάλη νοσταλγία. Είναι χρόνια που δεν θα ξανάρθουν. Είναι σημαντικό που έχουν το δικό τους ηχητικό αποτύπωμα στη ζωή μου.

Yes it was an unprecedented period of my life with a storm of stimuli and new experiences. I had left Athens and gone to Rethymno, Crete to study psychology. I listened to many kinds of jazz music, rebetika, Cretan music, the psychedelia of the 60's and 70's. I met Maria with whom we had a unique relationship. She introduced me to a wide range of musical influences. She had a dramatic soprano voice so the guitar just followed her wonderful vocal lines. Andreas on the other hand was an excellent bassist with a lot of experience in various bands not necessarily metal. He was open-minded enough to move on to the "Loom of Sounds". Simultaneously, Alex in Athens had made his own studio in the house where he lived with a friend, also a drummer. So we often visited Athens and rehearsed for many hours, having a great time with pleasant conversations and walks that included every art form. The record covers were made by Irene, my father's wife, who was a professional painter. Both she and my father loved ASPHODEL, they supported every move of this band. The whole band and many of our friends gave a dynamic presence during its exhibitions. My father himself wrote poetry. As you can understand in such an environment and being students we had a lot of time and opportunities to discover, to experiment, to explore new areas within us that were captured in the music of ASPHODEL. Of course there were reactions, not so much to the change of our style as to the female vocals. But they were minimal in relation to the interest that existed and the excitement that our music created.

Ναι ήταν μια πρωτόγνωρη περίοδος της ζωής μου με καταιγισμό ερεθισμάτων και νέων εμπειριών. Είχα φύγει από Αθήνα και είχα πάει στο Ρέθυμνο, Κρήτη για σπουδές ψυχολογίας. Άκουγα πολλά είδη μουσικής jazz, ρεμπέτικα, κρητική μουσική, την ψυχεδέλεια των 60's και 70's. Γνώρισα την Μαρία με την οποία είχαμε μια μοναδική σχέση. Με εισήγαγε σε ένα ευρύ μουσικό φάσμα επιρροών. Είχε φωνή δραματικής σοπράνο οπότε η κιθάρα απλά ακολουθούσε τις υπέροχες φωνητικές γραμμές της. Ο Ανδρέας απ'την άλλη ήταν ένας εξαιρετικός μπασίστας με αρκετή εμπειρία σε διάφορα σχήματα όχι απαραίτητα metal. Ήταν αρκετά ανοιχτόμυαλος για να προχωρήσουμε στο "Loom of Sounds". Ταυτόχρονα ο Αλέξης στην Αθήνα είχε φτιάξει το δικό του προβάδικο στο σπίτι όπου έμενε με έναν φίλο του επίσης ντράμερ. Έτσι ανεβαίναμε συχνά Αθήνα και κάναμε πολύωρες πρόβες περνώντας υπέροχα με ωραίες συζητήσεις και βόλτες που περιλάμβαναν κάθε μορφή τέχνης. Επίσης τα εξώφυλλα τα έφτιαχνε η Ειρήνη η σύζυγος του πατέρα μου που ήταν επαγγελματίας ζωγράφος. Τόσο εκείνη όσο και ο πατέρας μου αγαπούσαν τους ASPHODEL, στήριζαν κάθε κίνηση της μπάντας. Όλη η μπάντα και πολλοί φίλοι μας δίναμε δυναμικό παρόν στις εκθέσεις της. Ο ίδιος ο πατέρας μου έγραφε ποίηση. Όπως καταλαβαίνεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον και όντας φοιτητές είχαμε πολύ χρόνο και αφορμές να ανακαλύψουμε, να πειραματιστούμε, να εξερευνήσουμε νέες περιοχές μέσα μας που αποτυπώθηκαν στη μουσική των ASPHODEL. Φυσικά υπήρχαν αντιδράσεις όχι τόσο με την αλλαγή του στυλ μας όσο με τα γυναικεία φωνητικά. Αλλά ήταν ελάχιστες σε σχέση με το ενδιαφέρον που υπήρξε και την έκπληξη που προκαλούσε η μουσική μας.

I honestly do not know. We had no idea in which direction we wanted to go. Sometimes with Alex we say that if I had not gone to Rethymno we would have been playing black metal! Our circumstances, new members and new influences always took us where they wanted. When I was a teenager listening to Malmsteen or Steve Vai, it didn't cross my mind to wish to be able to play at least half of what these gentlemen play. I never did guitar lessons or music studies, I always played by ear and practiced as much as I could either by doing covers or trying to improve my own music. More or less we were all this way except of course for Maria who wanted to pursue music career and she succeeded.

Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν είχαμε καμια ιδέα για το προς ποια κατεύθυνση θελουμε να πάμε. Μερικές φορές λέμε με τον Αλέξη ότι αν δεν είχα πάει Ρέθυμνο μπορεί να παίζαμε black metal! Πάντα οι συγκυρίες, τα νέα μέλη, οι νέες επιρροές μας πήγαιναν εκείνες όπου ήθελαν. Όταν στην εφηβεία μου άκουγα τον Malmsteen ή τον Steve Vai δεν σκεφτόμουν αχ μακάρι κάποια μέρα να μπορέσω να παίξω έστω τα μισά από αυτά που παιζουν οι εν λόγω κύριοι. Ποτέ δεν έκανα μαθήματα κιθάρας ούτε σπουδές μουσικής, πάντα με το αφτί έπαιζα και εξασκούμουν όσο μπορούσα είτε κάνοντας διασκευές είτε προσπαθώντας να παίξω τα δικά μου καλύτερα. Λίγο πολύ έτσι ήμασταν όλοι εκτός βέβαια απ'τη Μαρία που ήθελε να ακολουθήσει μουσική καριέρα και τα κατάφερε.

Exactly, just like I mentioned earlier. Let me describe a bit about our individual hearings. Maria listened from Greek folk music, rebetika, psychedelic garage of the 60's and reggae to TESTAMENT and METALLICA. Andreas listened with the same ease to Frank Zappa, PRIMUS and RHCP but also DRI and NAPALM DEATH. Alex listened from CAMEL to speed and death metal as well as anything that looked like BLACK SABBATH. I always loved CELTIC FROST, CANDLEMASS, FIELDS OF THE NEPHILIM and early PINK FLOYD.

Ακριβώς λίγο πολύ απαντήθηκε αυτό νωρίτερα. Να πω ενδεικτικά στο περίπου τα ακούσματά μας. Η Μαρία άκουγε από ελληνική δημοτική μουσική, ρεμπέτικα, ψυχεδελογκαραζ των 60's και ρέγκε μέχρι TESTAMENT και METALLICA. Ο Ανδρέας άκουγε με την ίδια ευκολία Frank Zappa, PRIMUS και RHCP αλλά και DRI και NAPALM DEATH. Ο Αλέξης από CAMEL μέχρι speed και death metal καθώς και οτιδήποτε έμοιαζε με BLACK SABBATH. Εγώ πάντα λάτρευα τους CELTIC FROST, τους CANDLEMASS, τους FIELDS OF THE NEPHILIM και τους PINK FLOYD της πρώτης περιόδου.

These two tracks were the last recordings of ASPHODEL. Maria had left the band. Our military obligations had suspended our action. When I finished the army I decided to move to northern Greece to study law. Beyond that, I think we had lost our bearings. I wanted to move towards thrash by adding keys and male vocals. Andrea and Alexi wanted us to continue in the same style looking for a new female voice. It was difficult for the band to continue. Finally we recorded these two songs in which Sofia, a young talented singer with conservatory studies and love for power metal, sings. So only both these pieces got to be included in compilation cds of the time.

Τα δύο αυτά κομμάτια ήταν οι τελευταίες ηχογραφήσεις των ASPHODEL. Η Μαρία είχε φύγει απ τη μπάντα. Οι στρατιωτικές μας υποχρεώσεις είχαν αναστείλει την δράση μας. Όταν τελείωσα με τον στρατό αποφάσισα να μετακινηθώ στη βόρεια Ελλάδα για να σπουδάσω νομικά. Πέρα απ'αυτό το γεγονός, νομίζω είχαμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Εγώ ήθελα να κινηθούμε προς το thrash προσθέτοντας πλήκτρα και αντρικά φωνητικά. Ο Ανδρέας και ο Αλέξης θέλανε να συνεχίσουμε στο ίδιο ύφος αναζητώντας μια νέα γυναικεία φωνή. Η μπάντα ήταν δύσκολο να συνεχίσει. Τελικά ηχογραφήσαμε αυτά τα δυο κομμάτια στα οποία τραγουδάει η Σοφία μια νέα ταλαντούχα τραγουδίστρια με σπουδές ωδείου και αγάπη για το power metal. Μπήκαν και τα δυο κομμάτια σε συλλογές της εποχής αλλά μέχρι εκεί...

This Promo (apart from never being Promo!) was the end. Maria went to the CHAINIDES, a legendary folk band based on Cretan music, and continues to this day with similar bands and giving vocal lessons, Andreas in FOVI TOU PRIGIPA a then popular Greek rock band, and Alex did great things with VIOLET VORTEX and had a constant presence on stage with bands like SKULL N DAWN, OMEGA MONOLITH, SKINDRED, and NOISELUST. All these years I have been involved in various projects significantly with DURA MATER, to which I have been dedicated for the last three years and which they will soon release their debut. It is a mix of thrash doom with an avant-garde aesthetic. Be sure to check it out!

Αυτό το Promo (μόνο Promo δεν ήταν!) ήταν το τέλος. Η Μαρία πήγε στους Χαΐνηδες, ένα θρυλικό folk σχήμα με βάση την κρητική μουσική και συνεχίζει μέχρι σήμερα με ανάλογα σχήματα και παραδίδοντας μαθήματα φωνητικής, o Ανδρέας στους Φόβους του Πρίγκηπα (Fovi tou Prigipa) μια δημοφιλής τότε μπάντα ελληνικού ροκ, ο Αλέξης έκανε σπουδαία πράγματα με τους VIOLET VORTEX και είχε μια συνεχή παρουσία στη σκηνή με σχήματα όπως SKULL N DAWN, OMEGA MONOLITH, SKINDRED, NOISELUST. Εγώ όλα αυτά τα χρόνια ασχολήθηκα με διάφορα projects με πιο σημαντικό τους DURA MATER στους οποίους είμαι αφοσιωμένος τα τελευταία τρία χρόνια και σύντομα κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους. Είναι μια μίξη thrash doom με μια avant-garde αισθητική. Τσεκάρε τε οπωσδήποτε!

Yes "Silent Rain", where there was a thought of being named "Oceans" (dude where did you find all this information?!! you are unbelievable!), was the link between the first purely thrash period and the doomy that followed. It had brutal vocals and Maria made her appearance for the first time. It came out in minimal copies for our friends. The band had already entered the "Loom of Sounds" era. Some of its ideas were used in "Loom…" and in what followed later. I find a reunion difficult. But it is definitely in the plans to create something collectible that will unite the music of ASPHODEL.

Ναι το "Silent Rain" που υπήρχε η σκέψη να ονομαστεί "Oceans" (ρε φίλε που τις βρήκες όλες αυτές τις πληροφορίες;!! είσαι απίστευτος!)ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της πρώτης καθαρά thrash περιόδου και της doomy που ακολούθησε. Έχει brutal φωνητικά και κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή της η Μαρία. Βγήκε σε ελάχιστα αντίτυπα για τους φίλους μας. Ήδη η μπάντα είχε μπει στη "Loom of Sounds" εποχή. Κάποιες ιδέες του χρησιμοποιήθηκαν στο "Loom…" και στα επόμενα που ακολούθησαν. Για reunion το βλέπω δύσκολο. Σίγουρα όμως είναι στα σχέδια να βγει κάτι συλλεκτικό που να συγκεντρώνει τη μουσική των ASPHODEL.

Thank you Johan for this journey into the past you have offered me. It really was like writing a diary answering your questions with all the emotions it hides. What you have prepared for the Greek scene is exceptional. We are grateful to you! Join the Asphodoom!

Εγώ σ'ευχαριστώ Johan γι αυτό το ταξίδι στο παρελθόν που μου πρόσφερες. Πραγματικά ήταν σα' να γράφω ημερολόγιο απαντώντας στις ερωτήσεις σου με όλη την συγκίνηση που κρύβει αυτό. Είναι εξαιρετικό αυτό που ετοίμασες για την ελληνική σκηνή. Σου είμαστε ευγνώμονες! Join the Asphodoom!